مراحل کاشت ایمپلنت دندان
دلایل زیادی برای کاشت ایمپلنت دندان
وجود دارد. همه افرادی که یک یا چند دندان خود را به هر دلیلی از دست داده
اند، در صورتی که استخوان فک آنها به اندازه کافی محکم باشد که بتواند ایمپلنت را پشتیبانی کند، می‌توانند ایمپلنت دندان بکارند. جراحی کاشت ایمپلنت
همانند هر عمل جراحی دیگر می‌تواند عوارض یا خطراتی داشته باشد اما احتمال
موفقیت ایمپلنت بسیار بالا بوده و اگر جراح خوبی انتخاب کرده باشید اصلاً
نباید نگران باشید. در واقع احتمال بروز مشکلات و عوارض در کاشت ایمپلنت نادر است.
مراحل کاشت ایمپلنت دندان
دلایل زیادی برای کاشت ایمپلنت دندان
وجود دارد. همه افرادی که یک یا چند دندان خود را به هر دلیلی از دست داده
اند، در صورتی که استخوان فک آنها به اندازه کافی محکم باشد که بتواند ایمپلنت را پشتیبانی کند، می‌توانند ایمپلنت دندان بکارند. جراحی کاشت ایمپلنت
همانند هر عمل جراحی دیگر می‌تواند عوارض یا خطراتی داشته باشد اما احتمال
موفقیت ایمپلنت بسیار بالا بوده و اگر جراح خوبی انتخاب کرده باشید اصلاً
نباید نگران باشید. در واقع احتمال بروز مشکلات و عوارض در کاشت ایمپلنت نادر است.
مراحل کاشت ایمپلنت دندان چیست؟
معاینه اولیه
برای
کاشت ایمپلنت دندان چند عمل جراحی لازم است به همین علت دندانپزشک باید
معاینه کامل انجام شود. معاینه معمولاً با عکس پرتوی ایکس از دندان‌ها و
قالب گیری انجام میشود تا وضعیت دقیق دندان‌ها و ارتباط آنها با هم مشخص
شود. همچنین باید وضعیت سلامت عمومی بیمار مشخص شود. برخی از بیماری‌ها و
برخی داروها می‌توانند در فرآیند التیام بافت‌ها اختلال ایجاد کنند. هر
بیماری که دارید یا دارویی که مصرف می‌کنید حتی داروهای بدون نسخه و گیاهان
دارویی را به دندانپزشک بگویید. همچنین اگر عضو مصنوعی کاشته شده در بدن
دارید موضوع را به اطلاع دندانپزشک برسانید چرا که ممکن است پیش از عمل
جراحی لازم باشد نوعی داروی آنتی بیوتیک (چرک خشک کن) برای پیشگیری از
عفونت، تجویز شود.
سپس وضعیت استخوان فک مشخص میشود تا در مورد
تعداد دندان‌های ایمپلنتی تصمیم گیری شود. در این فرآیند برنامه ریزی چند
نوع متخصص از جمله دندانپزشک، جراح دهان و پریودنتیست ممکن است دخیل باشند.
بنابراین انتظار نداشته باشید این مرحله به سرعت انجام شود.
برای روز جراحی از یکی از عزیزان خود بخواهید شما را همراهی کند چرا که پس از عمل نمی‌توانید خودتان رانندگی کنید.
عمل جراحی جایگذاری ایمپلنت
به
طور کلی فرآیند کاشت ایمپلنت دندان چند مرحله ای است. اگر دندان صدمه
دیده هنوز کشیده نشده است، ابتدا باید این کار انجام شود. اگر استخوان فک
برای پشتیبانی ایمپلنت ضعیف باشد باید پیوند استخوان انجام شود.پس از پیوند
استخوان باید چندین ماه صبر کنید تا استخوان رشد کند. سپس می‌توان ایمپلنت
را در داخل استخوان فک جایگذاری کرد. پس از جایگذاری ایمپلنت باید مدتی به
استخوان فک فرصت بدهید تا بازسازی شده و رشد کند و به ایمپلنت جوش بخورد.
پس از چند ماه که فرآیند جوش خوردن استخوان به ایمپلنت انجام شد، مرحله
متصل کردن یقه فلزی (هیلینگ کپ)، اباتمنت و در نهایت روکش یا هر پروتز
دندانی دیگر بر روی ایمپلنت فرا میرسد.
متداولترین نوع ایمپلنت
دندان، ایمپلنت ریشه ای شکل است که به عنوان ریشه دندان مصنوعی عمل می‌کند .
در عمل جراحی اول، پایه تیتانیومی ایمپلنت که شکلی شبیه به پیچ دارد در
داخل استخوان فک فرو می‌رود. این کار با استفاده از راهنمای جراحی پلاستیکی
تهیه شده توسط دندانپزشک یا متخصص پروتز انجام میشود. این راهنمای جراحی
دقیقاً بر روی دندان‌های مجاور قرار می‌گیرد و محل دقیق کاشت ایمپلنت را
مشخص می‌کند.
شکل- از سمت چپ به راست: 1) ایجاد سوراخ در استخوان و
قرار دادن ایمپلنت داخل آن، 2) پوشاندن لثه روی ایمپلنت و انتظار چند
ماهه، 3) باز کردن روی ایمپلنت در عمل جراحی دوم و نصب اباتمنت، 4) نصب
روکش.
پس از این که ایمپلنت در سوراخ ایجاد شده در استخوان فرو
رفت، بر روی آن یک پیچ درپوش بسته میشود تا سوراخ ایمپلنت مهر و موم شود.
اگر بنا بر کاشت دو مرحله ای باشد، در اینجا لثه روی ایمپلنت را می‌پوشاند
و اگر بنا بر کاشت یک مرحله ای باشد، روی ایمپلنت پوشانده نمی‌شود بلکه
قطعه فلزی که روی آن پیچ شده است از لثه بیرون میزند تا بعدا لازم نباشد
دوباره لثه برش خورده و باز شود.
پس از این عمل جراحی، اگر ایمپلنت در
فک پایین است باید چهار یا پنج ماه منتظر بمانید تا کامل با استخوان آمیخته
شود و اگر ایمپلنت در فک بالا است باید شش یا هفت ماه صبر کنید. در این
مدت استخوان در حال رشد کردن و جوش خوردن به ایمپلنت است.
عمل جراحی دوم
پس
از این که ایمپلنت به استخوان فک جوش خورد و ثبات ثانویه آن تأمین شد،
برای جراحی دوم برنامه ریزی میشود. پیش از این عمل جراحی، دندانپزشک
ابتدا با عکس پرتوی ایکس مطمئن میشود استخوان شرایط لازم برای کاشت
ایمپلنت را دارد. این عمل جراحی خیلی ساده تر از عمل اولیه است.
لثه
که روی ایمپلنت را پوشانده است بریده میشود تا سر ایمپلنت نمایان شود. سپس
یک یقه فلزی به نام هیلینگ کپ بر سر ایمپلنت بسته میشود تا بافت لثه را
به جوش خوردن درست در اطراف ایمپلنت هدایت نماید. این یقه فلزی گرد باعث
میشود لثه روی ایمپلنت را نپوشاند. به مدت 10 تا 14 روز این یقه فلزی در
جای خود می‌ماند.
شکل- یقه فلزی هیلینگ کپ
در صورتی که قبلاً
دندان مصنوعی غیر ثابت داشته اید، ممکن است دندانپزشک آن را تنظیم کند تا
در این مدت بتوانید از آن استفاده کنید. پس از این که بافت لثه جوش خورد،
یقه فلزی برداشته میشود و اباتمنت در داخل ایمپلنت پیچ میشود.
در
این مرحله از اباتمنت قالب گیری میشود تا روکش دندان ساخته شود. در این
زمان می‌توان از روکش دندان موقتی بهره برد. اباتمنت با استفاده از آچار
مخصوصی در داخل ایمپلنت پیچ شده و کاملاً سفت میشود تا بعدا شل نشود. پس
از آن، روکش موقتی بر روی اباتمنت وصل میشود. در برخی موارد می‌توان
اباتمنت و روکش موقتی را بلافاصله پس از باز کردن روی ایمپلنت در عمل جراحی
دوم، نصب کرد و نیازی به یقه فلزی نیست.
یادتان باشد عمل جراحی دوم سرپایی و بسیار ساده است بنابراین جای نگرانی نیست. این عمل تحت بی حسی موضعی انجام میشود.
نصب روکش دندان
روکش
دندان موقتی به مدت چهار تا شش هفته به روی ایمپلنت می‌ماند. پس از این که
لثه اطراف آن کاملاً جوش خورد و شکلی طبیعی پیدا کرد روکش دائمی نصب
میشود. روکش دندان موقتی از مواد نرمتری ساخته شده است تا همانند ضربه
گیر فشارهایی را که بر ایمپلنت وارد میشود جذب کند و به استخوان فک فرصت
دهد محکم‌تر و قوی‌تر شود.
در مدت زمانی که روکش موقتی استفاده
می‌کنید، روکش دندان دائمی ساخته میشود. ساخت روکش دائمی دو تا سه هفته
طول می‌کشد. روکشی که بر روی ایمپلنت نصب میشود ممکن است با چسب مخصوص و
یا پیچ، ثابت شود. هر یک از این روش‌ها معایب و مزایایی دارد.
روکش
دندان که با چسب ثابت شده است زیبایی بهتری دارد و سوراخ پیچ در آن دیده
نمی‌شود اما روکش دندان پیچی را در صورت بروز مشکل در اطراف ایمپلنت یا
نیاز به دسترسی به ایمپلنت راحت‌تر می‌توان باز کرده و در آورد.
از هر نوع پروتز دندانی که استفاده کنید، در این مرحله صاحب دندان میشوید و میتوانید از دندان ایمپلنتی خود لذت ببرید.